Omstreeks 1980 keerde Guy Leclercq (°1940 ) zich af van de figuratieve kunst om via een langzaam proces te evolueren naar de geometrische abstractie. Hij weet zich geboeid door universele thema's als liefde, passie en erotiek,maar ook door spanning, afwijzing en jaloezie. In zijn composities vertrekt hij van de geometrie die hij laat uitgroeien tot een poëtische variant. Vlakkken schuiven over en door elkaar in een ritmisch spel. Het koloriet wordt beheerst door zachte grijzen, gebroken witten, harde zwarten en groene schijnen.Zijn werk lijkt een zoeken naar synthese tussen koude en warme abstractie, tussen geometrie en lyriek. Leclercq beoefent de abstractie dan ook niet omwille van de abstractie zelf, maar als middel om een boodschap over te brengen.
uit Willem Elias 'Guy Leclercq, of de paradox van de lyrische geomtrie'
Schilderij: olie op doek, 2011, 50 x 40cm
Nick Andrews | Michael Bastow | Fred Bervoets | Jacques Brissot | Michel Buylen | Hugo Claus | Jan Cox | Jan Decleir | Benjamin Demeyere | Etienne Desmet | Frans Heirbaut | Wim Hermans | Dr. Hugo Heyrman | Kamagurka en Herr Seele | Marc Kennes | Guy Leclercq | Jacques Lennep | Tom Liekens | Frank Maieu | Raymond Minnen | Mugo | Lieven Nollet | Benoit Piret | Pjeroo Roobjee | Wim De Schamphelaere | André Stas | Roger Van Akelijen | Frieda Van Dun | Marcel van Maele | Jan Vanriet | Frederique van Rijn | Dirk Vermeirre | Frank Wagemans | Ysbrant .17
Van de aanklikbare namen kunnen de voorbije exposities vanaf januari 2011 nog worden geraadpleegd.