De tentoonstelling Wim De Schamphelaere Meeting Africa opent op zaterdag 23 maart 2013 tussen 16u00 en 22u00 (inleiding door Stef Van Bellingen om 18u) en loopt van 24 maart 2013 t/m 5 mei 2013.

 

‘Foto’s zijn geen vensters met een transparante kijk op de wereld zoals die zich aan ons voordoet, of, preciezer gezegd, heeft voorgedaan. Foto’s leggen een getuigenis af, ter schraging van de ideologie en de bestaande maatschappelijke verhoudingen. Ze maken die mythes en verhoudingen en houden ze tevens in stand. Hoe? Door ons te vertellen wat hun visie op de wereld is, en waar we dienen naar te kijken. Foto’s zeggen ons hoe de dingen er behoren uit te zien en wat het onderwerp over zichzelf dient bloot te geven’, lees ik in een van de essays van Susan Sontag waarin zij over het fotografische medium redeneert op het moment dat ik Wim De Schamphelaere (Kontich) tussen twee van zijn reizen door in Gent ontmoet.

 

‘Ik moet een beeld in mijn hoofd hebben, en de klik met de mensen is van cruciaal belang,’ onthult hij me. Thailand, Ethiopië, Madagaskar, Sao Tomé en Principe. Wat treft in het zeer langwerpige fotowerk van De Schamphelaere is niet alleen het formaat (soms tot 8 meter lang), maar de manier waarop de kunstenaar zijn ensceneringen telkens weer heeft gecreëerd. Hij portretteert een hele gemeenschap tegelijkertijd door verschillende mensen in wisselende en onderscheiden relaties weer te geven, te tonen en naar buiten te brengen. De pose van de mensen, hun houding, hun attributen die hen kenmerken en van een status voorzien, hun blik, dat alles is van cruciaal belang. Op die manier ontstaan er fotografische taferelen die bestaan uit een collage van tientallen, soms honderden individuele foto’s die zodanig worden gemonteerd, gecomponeerd tot het uiteindelijke ‘alomvattende’ beeld, waarbij al de karakters en kenmerken van een hele gemeenschap tot uiting komen in één beeld.

 

Door zijn kleurgebruik, door het zelf componeren van zijn beelden, door de compositie (veel van zijn foto’s geven een rondomrondgevoel en lijken een cirkel te vormen – iets wat je in het werk zelf merkt aan de schaduwen) gaat dit werk veel verder dan het louter registeren van gemeenschappen, verder dan het louter documentair gehalte dat zo eigen aan de fotografie is. Zo treft bijvoorbeeld in het werk ‘Uba Budo’, gemaakt in Sao Tomé en Principe, en waarop we de bewoners voor hun huizen zien poseren, de picturaliteit en de ritmische herhaling van de huizen. Details van planten, rondslingerende teenslippers springen in het oog. Het werk ademt iets van een schilderij uit.

 

De diepte van deze fotografische beelden is niet alleen de diepte van een verleden (omdat een foto ons steeds met het tijdselement confronteert: het ogenblik dat de fotograaf klikt is datgene wat hij voor de eeuwigheid heeft vastgelegd verdwenen en behoort het samen met het moment/op het moment van de klik onherroepelijk tot het verleden). Het is de diepte van een hele cultuur, die de ziel van niet alleen de individuele mensen maar van een volledig volk, een hele gemeenschap vat, bevat en weergeeft, blootlegt.

 

Deze tentoonstelling geschiedt in samenwerking met de Crown Gallery.

 

Inge Braeckman

item1a1
Wim De Schamphelaere Meeting Africa
MG71441kl
VAN 24 MAART 2013 T/M
salt
children
nomads
familyhouse
romeojuliet
Kapelschamphelaererechts
MG07741kl
evening1

Wim De Schamphelaere (Antwerpen, °1963) toont in deze expositie recent fotowerk met als thema Cuba. Het is zijn tweede tentoonstelling in de galerie De Zwarte Panter, na een eerste expo in 2013 met als titel Meeting Africa. Fotografie als avant-garde kunstvorm heeft een lange voorgeschiedenis: van de Rus Rodtsjenko en de Hongaar Moholy-Nagy naar Man Ray, die na de eerste wereldoorlog snel het belang van de fotografie als kunstvorm begrepen. Het oeuvre van Wim De Schamphelaere plaatst zich in het verlengde van die pioniers en voegt een element toe aan het fotografisch verhaal. Hij heeft zopas dan ook terecht een expositie gehad in het Musée de la Photographie te Charleroi.

 

De foto’s van Wim De Schamphelaere vormen grote panoramische banden. Hij voegt fotografische elementen samen die hij uit de realiteit plukt en reconstrueert. Zijn foto’s zijn het resultaat van soms bijna 2000 beelden, die samen een reflectie van de realiteit vormen. Fernand Haerden omschreef het recente werk als volgt: “De foto’s (soms 8m lang) die Wim De Schamphelaere uiteindelijk aan het publiek presenteert, zijn een werk van lange adem geweest, zijn het resultaat van een procesmatige opbouw uit een geheel van soms duizenden foto’s, worden daarom terecht projecten genoemd. Gestold op papier, maar zich verderzettend in de geesten van de kijkers, waartoe ook de autochtone bevolking behoort. Want vooral deze wordt geconfronteerd met een straat, met huizen en bewoners die ze herkent en als nieuwe werkelijkheid dient te aanvaarden. En aanvaardt. Voor wie het wil: dit werk is narratief, lerend, informatief en al wat je als kijker bereid bent erin te lezen, maar het is dit allemaal slechts zijdelings en niet door de kunstenaar zo bedoeld, want het is vooral en in hoofdzaak één groot artistiek project.” Dit artistieke project, dat ook een diep respect voor de Cubaanse mensen en hun cultuur betoont, is de kern van deze expositie.

DSC2593Panorama1
DSC1409
Wim De Schamphelaere Cuba
VAN 14 MEI 2017 TOT

Wim De Schamphelaere (Antwerpen, °1963) toont in deze expositie recent fotowerk. Het is zijn derde tentoonstelling in de galerie De Zwarte Panter, na een eerste expositie in 2013 met als titel ‘Meeting Africa’ en een tweede expo in 2017 rond ‘Cuba’. De kunstfotografie heeft de voorbije jaren een plaats ingenomen in het programma van de galerie. Fotografie als avant-garde kunstvorm heeft trouwens een lange voorgeschiedenis van de Rus Alexander Rodtchenko (1891-1956) en de Hongaar Laszio Moholy-Nagy (1895-1946) naar Man Ray (1890-1976), die snel na de eerste wereldoorlog het belang van de fotografie als kunstvorm begrepen heeft. Het oeuvre van Wim De Schamphelaere plaatst zich in het verlengde van die pioniers, maar voegt tevens een element toe aan het verhaal. Hij kreeg dan ook een expositie in het bekende Musée de la Photographie te Charleroi.

 

De foto’s van Wim De Schamphelaere vormen grote panoramische banden; hij voegt fotografische elementen samen die hij uit de realiteit plukt en reconstrueert. Zijn foto’s zijn het resultaat van tientallen tot honderden beelden, die samen een reflectie van de realiteit vormen. Het resultaat is een beeld van de realiteit dat je nooit kan waarnemen. De kunstenaar ontmoet mensen in alle hoeken van de wereld. In dit geval Indië, Tunesië, Senegal, Ghana en Mali. Maar vooraleer zijn fototoestel bovenkomt, bouwt hij een band op met deze personen door hen opnieuw en telkens opnieuw te bezoeken. Zijn werk getuigt van zijn diepe verbinding met deze gemeenschappen, van het wederzijdse respect en van zijn subtiele observatie. Het zijn de fijne taferelen, het kleurenpalet en de sfeer die zijn werken blijvend boeiend maken.

DSC7544Panorama3kl
MG0874
Wim De Schamphelaere Exchanging Looks
IGP2566Panorama1kl
VAN 5 MEI TOT EN