Jan Decleir (Niel 1946) staat als acteur bijna een halve eeuw aan de absolute top. Maar hij is ook als beeldend kunstenaar gevormd en exposeerde in 2002 voor het eerst beeldend werk in de galerie De Zwarte Panter onder de enigmatische titel Van lieverlede. En dan kwam er in 2006 een geruchtmakende expositie in deze galerie met het driemanschap Fred Bervoets, Hugo Claus en Jan Decleir en met gezamenlijke werken in Cobra-traditie onder de naam Driekleur.

De huidige tentoonstelling loopt onder de titel Jan Uil. Jan Decleir zegt daar zelf over: “Ergens op het niemandsland rond het dorp waar ik opgroeide, half verdoken tussen riet en verschraalde mastebomen, woonde een zonderling, die zich in stilte zachtmoedig verzette tegen bestuurlijke normen en wetten. Lang voor Steven Spielberg twaalf jaar werd, legde hij in het provinciale bos een racebaan aan waar, tussen stronken, putten en akelige, plots opdoemende bergen, jonge velo-acrobaten als ik konden dromen… dromen… dromen… Die man heette Jan Uil – boswachter en stroper. Ik heb hem, geloof ik, nooit ontmoet.”

Jan Decleir laat zich voor zijn beeldend werk door het leven zelf inspireren. De huidige schilderijen zijn zeer spontaan, met bruisende kleuren en kronkelige lijnen. Het koloriet primeert. Met theatrale titels, zoals het werk op de uitnodigingskaart: “Zelfportret als vallende engel, wat niet waar is, kijk maar naar die beentjes…ik was misschien beter coureur geworden”. Of nog een ander werk: “De trage man op wandel door de velden met een danseuze”. Jan Decleir heeft hier beeldend werk gecreëerd van blijvende waarde, dat zonder schroom als existentieel expressionisme mag gecatalogiseerd worden.

Ernest Van Buynder

De tentoonstellingen van Jan Decleir Beginnersgeluk en Ysbrant The finishing touch lopen van zaterdag 18 januari tot en met zondag 8 maart 2020. Vernissage op vrijdag 17 januari 2020 tussen 16u00 en 23u00. Inleiding door Jan Mulder om 20u00.

In 2002 had Jan Decleir (°Niel 1946) samen met Fred Bervoets een expo in het voor hem zo symbolische Herman Teirlinckhuis in Beersel. In datzelfde jaar exposeerde hij voor het eerst zijn beeldend werk in de galerie De Zwarte Panter onder de enigmatische titel ‘Van Lieverlede’. En dan kwam er in 2005 een geruchtmakende tentoonstelling in deze galerie met het driemanschap Fred Bervoets, Hugo Claus en Jan Decleir, met gezamenlijke werken in een echte Cobra-traditie onder de naam ‘Driekleur’. Beide exposities werden geopend door Jan Mulder.

En die reeks ging verder, ook buiten de Zwarte Panter. Zo werd onder meer het werk ook getoond in het Chassé Theater Breda, het Cultureel Centrum Hasselt, het International House Osaka en in 2008 onder de titel ‘Liebestheater – Arbeiten von Jan Decleir’ (Liefdestheater-werken van Jan Decleir) in de befaamde Theaterwissenschaftliche Sammlung Schloss Wahn – Universität zu Köln, met een catalogus met een gedicht van Hugo Claus en teksten van Prof. dr. Elmar Buck, Pol Arias en Ernest Van Buynder. In 2015 werd zijn werk getoond te Tongeren, in het kader van het festival “De Negende Maand”. In 2017 volgde een tentoonstelling in het cultureel centrum De Spil te Roeselaere, met in de catalogus een tekst van Ernest Van Buynder. Jan Decleir werd in 2011 eredoctor van de Universiteit Antwerpen en werk van hem werd opgenomen in de collectie van Kunst op de Campus Universiteit Antwerpen.

De huidige tentoonstelling loopt onder de titel Beginnersgeluk. Jan Decleir zegt daar zelf over: “Ik heb gewerkt, denkend aan Fred, Hugo, Ysbrant, mijn lief, de Bourgogne, Marc Van Eeghem, zijn vrienden, zijn liefdes, mijn goede vader en mijn lieve moeder en vele, vele, heel vele vriendjes en vriendinnetjes.” Jan Decleir laat zich door het leven zelf inspireren. De huidige schilderijen zijn opnieuw zeer spontaan, met theatrale titels, zoals het werk op de uitnodigingskaart, olie op doek, 2019: “Mijn lief en het al te jonge veulen ‘Ysbrant’ aan paal 8 achter het punthoofd midden de Atlantic Wall”. Naast schilderijen zijn er ook houtsneden, lino’s en etsen uit de ateliers Hans Van Dijck en Roger Van Akelijen. Jan Decleir verzorgde ook de nieuwjaarskaart van De Zwarte Panter onder de titel ‘Lievelingen, Vrolijk 2020’. Jan Decleir heeft beeldend werk gecreëerd van blijvende waarde, dat zonder schroom als existentieel expressionisme mag gecatalogiseerd worden. Hij plaatst zich hier in een lijn waarin ook Fred Bervoets, Hugo Claus en Ysbrant, en ja ook de late Jan Cox zich situeren.