Naar het picturale werk van Frank Maieu (Wilrijk, 1952) kijken, is binnentreden in een minutieus gecomponeerd beeldverhaal. Hoe langer je het bekijkt, hoe meer details zich prijsgeven en zich ontvouwen. Maieu schildert in feite metaforen. ‘Het is de wereld zoals ik die zie. Ik toon het leven, maar dan dat langs de andere kant’, zegt Frank Maieu me wanneer we zijn atelier betreden.

Met zijn nieuwe tentoonstelling Catch a Fly, genoemd naar een van zijn grote schilderijen, toont hij ons in acryl de scherpe, snijdende en bijtende kant van de maatschappij. Als een hedendaagse Hieronymus Bosch bouwt hij zijn werk nauwgezet vol ludieke, ironische en sarcastische details op. Fortuna speelt een rol, dobbelstenen verschijnen op het doek, het nummer 13 kan niet ontbreken. Vorm en beweging gaan in zijn vaak wulpse werken, waarin seks zelden ontbreekt, hand in hand. Met verf wordt er nooit overdreven, de kleuren zijn weelderig maar bedacht.

Naast een paar grote schilderijen zijn er ook een reeks keramieken en een aantal kleinere werken te zien op onbewerkt doek. Ook hier dezelfde ironie, echter met een meer ‘eenvoudig’ geschilderde, en meer uitgepuurde, hand weergegeven. Zo zien we bijvoorbeeld ‘Het Mirakel’, waarop een non staat met letterlijk het ‘goddelijke’ licht in haar geslacht geplaatst, of ‘Le fil de la mémoire’ waar een oudere vrouw een reusachtige sok van haar hersenen breit. Hersenen spelen trouwens in deze tentoonstelling nog wel meer een rol: zo is het grote schilderij ‘Brain Forest’ eraan gewijd en toont bijvoorbeeld hersenen die het hart opeten, of worden geassocieerd met noten.

Inge Braeckman

Het werk van deze kunstenaar wordt rechtstreeks geïnspireerd door reflecties uit zijn dagelijkse leven, zijn verhouding tot de wereld en de kunst. Voor de collectie stelde Frank Maieu een belangrijk werk voor dat zijn visie op het leven van een kunstenaar weergeeft. Een visie met vele gezichten: ironisch, maar ook kritisch, zoetzuur maar ook gevoelig, gereserveerd maar ook boordevol clichés en grappig.

De voorbije jaren maakte Frank Maieu een aantal stukken die verwijzen naar het beeldverhaal (voor de boxen) en het poppenhuis (voor de miniaturisatie). Ze verenigen, vernieuwen en brengen een uitdieping van de knowhow van de kunstenaar die naast schilder ook beeldhouwer (hoofdzakelijk keramist) is. En in dit werk ook lichttechnicus en regisseur van zijn visie op de kunst en de kunstenaar. Zo maakte hij bijvoorbeeld een panorama vol humor over het kunstenaarsleven in België, en een tweede waarin de grootste plastische kunstenaars defileren in de wachtzaal van dokter Freud. Het voorgestelde drieluik is een opdrachtwerk door SMart, een organisatie die artiesten ondersteunt bij hun administratieve en financiële aspecten. Het betreft een triptiek waarvan het eerste luik is opgebouwd rond negen sequenties uit het eerste deel van zijn leven: het verwekken van de kunstenaar door zijn ouders tijdens een vakantie op een camping in de Belgische Ardennen, het uitkijken naar een gelukkige gebeurtenis, de geboorte, de doop, de anale fase, de school, de kleurdoos, de droom van het kind en de kunstenaar in spe. Het tweede luik bevat ironische beelden over het schildersleven: het schilderen van een landschap (de Côte d’Azur), de studeerkamer, creatief schilderen, Follow the leaders, of de sky is the limit, het palet van de schilder in volle furie, Malerei macht frei, Kuifje in de Jungle, Pennies from heaven, de kunstenaar-cactus.

Het derde luik is gewijd aan de ouderdom, de dood en het eeuwige voortbestaan van de kunstenaar. Dit werk dankt zijn sterkte onder meer aan de variaties tussen de verschillende sequenties: close-ups, long shots, achtergronden, grotere maar ook kleinere vakken in dit beeldverhaal in 3D dat het verleden samenvat in enkele krachtige beelden. Een tweede sterkte schuilt in de afbeelding in miniatuur (het poppenhuis) die elk fragment gedetailleerd weergeeft en met zin voor humor betekenisvol maakt. Zo refereert Maieu in het hoofd van de foetus naar het gevecht tussen de engel en de duivel. In de doopscène urineert de baby op de priester, terwijl op de achtergrond de duivel verschijnt. En op het glasraam zien we een Moeder Maria die haar goddelijke baby de fles geeft. Elke fase in een leven wordt samengevat en binnen een spanningsboog gebracht.

Dit werk in drie grote delen wordt aangevuld met meerdere kleine werken waarin Frank Maieu elementen uit het triptiek herneemt en er enkele varianten van voorstelt.